بدون عنوان
قهر کردن کار ناجوری ست از بد بدتر ست قلب من با ناله میگوید که دلتنگی خر ست
بدون عنوان
و اینک منم همسرود بهار در آستانه شکوفاییش چون کودکی شاد از ذوق ماهی قرمز عید
بدون عنوان
کاش حالمان خوب شود برای مدتی هم که شده غروب جمعه نشود
بدون عنوان
من حال کودکی را دارم که آیفون را برداشته و با کوچه حرف میزند
بدون عنوان
من در غریب ترین شهر عالمم بی من تکدر کجای جهانی که نیستی؟
بدون عنوان
غافلگیر ام کردی درست مثل یک شعر در دلم نشستی درست مثل عشق ب من جان تازه بخشیدی مثل جوانی تو آنی تو همانی
بدون عنوان
این روزها هر آدمی یک شعرپیچیده ست باید یکی باشد که آدم را بلد باشد
بدون عنوان
میتوان گفت بی خیال ولی بی خیال نبود چطور می توانیم بی خیال باشیم در حالیکه هر تکه مان جایی افتاده فقط می توانیم سکوت کنیم و شب ها نخوابیم
بدون عنوان
شبیه کودکی پیش رفیقانش زمین خورده درونم بغض بی رحمی ست اما کم نیاوردم
بدون عنوان
آنقدر بغض نشکسته در گلوست لهجه ام وقت حرف زدن بارانی ست
